Τα πιτσιρίκια είναι οι μεγαλύτεροι σουρεαλιστές

Γατάκια μου καλημέρα...

Πόσες φορές έχει τύχει να ακούσετε από μικρό παιδί ατάκα που σας έστειλε… αδιάβαστους. Ατάκα που σας έκανε να λυθείτε στα γέλια και να τη συζητάτε για μέρες ολόκληρες. Κάπως έτσι ένιωσα διαβάζοντας το κομμάτι του φίλου στο laspistasteria.wordpress.com. Συμφωνώ απόλυτα πως είναι μεγαλύτερη ατάκα του καλοκαιριού που άκουσα-διάβασα…
«Επειδή σύντομα θα αρχίσουν να ανεβαίνουν τα υποψήφια ποστ του διαγωνισμού, σπεύδω να σας μεταφέρω μια ατάκα, που με έκανε να γελάω χθες με τις ώρες. Ο συγκεκριμένος μπόμπιρας ξεκίνησε τα φετινά του μπάνια πριν λίγες μέρες. Οι γονείς του αποφάσισαν να τον ξεθαρρέψουν με τη θάλασσα, έτσι αφού του έβαλαν τα μπρατσάκια, τον άφησαν να μπει στη θάλασσα ακολουθώντας μόνος του, τους γονείς που προπορευόταν.Κάποια στιγμή, αρχίζει να μη πατώνει και η άνωση με τα μπρατσάκια μαζί, τον ανέβασαν προς τα επάνω κάνοντας τον να χάσει τη επαφή με το πυθμένα της θάλασσαςΤότε ο μικρός παθαίνει ένα σοκ και αρχίζει να κουνά τα πόδια του. Κοιτάει δεξιά και αριστερά έντρομος να δει τι συμβαίνει και αμέσως, απευθυνόμενος προς τη θάλασσα, με αυστηρό ύφος, ανακατεμένο με φόβο, της φωνάζει: -άσεμεεε κάτω, άσεμεεεεε κάτω!!!!!!! Τα πιτσιρίκια είναι τελικά οι μεγαλύτεροι σουρεαλιστές…».

ΥΓ: Και ρωτάω εγώ τώρα τον «CΑΤΑΔΙΚΟ». Σε τι ηλικία είδες πρώτη φορά θάλασσα ρε γατάκι;

...........................................

Καλά είστε τρελοί......

Ιδιαίτερα καυστικός ο φίλος στο blog stevegreek.blogspot.com. Πραγματικά βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τις δύο τελευταίες του δημοσιεύσεις. Για πάρτε κι εσείς μια γεύση κι αν το καλοσκεφτείτε θα καταλάβετε πόσο δίκιο έχει τελικά.
Τελικά ο Ελληνάρας δεν έχει όρια.....Δεν φτάνει που περνάει με κόκκινο και γλιτώνεις επειδή σε αγαπάει η τύχη σου...αλλά εάν του πεις και κάτι, σου χώνει και κανένα... γαλλικό. Δεν φτάνει που βγαίνει από το STOP και αν έχεις μηχανάκι (κλάφτα Χαράλαμπε)....σε βρίζει κιόλας γιατί τον εμποδίζεις!!! Ρε πάτε καλά;
Έχετε ξεφύγει τελείως; ΣΕΒΑΣΜΟΣ.....Ανοίξτε κάνα λεξικό ρεεεεεεεεεεεεε
Άχρηστοι, θέλετε να λέγεστε και απόγονοι του Σωκράτη και του Αριστοτέλη.....ρε ΟΥΣΤ!!! Το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι πως να πατήσετε τον διπλανό σας....
Ρε ούτε ο Ταρζάν δεν ήταν έτσι ρεεεεεεεεε».
............................................

ΚΑΤΑΚΑ(Η)ΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

Δείτε λοιπόν κι αυτό από το ίδιο blog (stevegreek.blogspot.com).
«Ωραία...Τα κάψαμε όλα...μπράβο μας!!! Kαι η ουσία δεν είναι να ψάξουμε ποιος φταίει. Γιατί συνήθως μετά από μία τέτοια έρευνα καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα...Ότι φταίει κάποιος άλλος!!!! Το κράτος, η πυροσβεστική, ο αέρας, οι εμπρηστές, κτλ κτλ. Ο κλασικός ο μ...ας ο έλληνας δεν φταίει ποτέ...και βέβαια ποτέ δεν κρίνει τον ίδιο του τον εαυτό. Ποτέ δεν φταίει γιατί παράτησε σκουπίδια στο δάσος, ή στην παραλία, ή τα πέταξε από το παράθυρο στον δρόμο, η έξω από τους κάδους.... Γιατί η "μαγκιά" για αυτόν τον Έλληνα είναι η ηλιθιότητα.....η απουσία λογικής, και σεβασμού προς το οτιδήποτε.... Η ουσία είναι να ανακαλύψουμε το μέγεθος της δικής μας ευθύνης το οποίο μεγαλώνει καθημερινά εάν δεν κάνουμε κάτι ΤΩΡΑ.... Και είναι πολλά αυτά που μπορούμε να κάνουμε.....περισσότερα από αυτά που πρέπει να κάνουμε....Σκεφτείτε το λίγο...».

.............................................

Όπως θα έχετε καταλάβει στη συγκεκριμένη σελίδα θίγουμε πράγματα και καταστάσεις μέσα από το… δικό σας βήμα, αλλά κάπου… κάπου πρέπει να σπάμε και λίγο τη μονοτονία με κάτι πιο ευχάριστο. Έτσι για να γελάμε και λιγάκι. Για σήμερα λοιπόν, σας έχω πολύ δυνατό ανεκδοτάκι που βρήκα στο married.pblogs.gr.

«Είναι ένα ζευγάρι αρραβωνιασμένο για 2 χρόνια και αποφασίζουν να παντρευτούν. Κάθονται λοιπόν να συζητήσουν για το γάμο. Ο άντρας -βαρύς κι ασήκωτος- λέει στη γυναίκα: - Κοίταξε γυναίκα, για να παντρευτούμε, εγώ θέτω 3 απαραίτητους όρους. -Εντάξει, για πες τους, λέει η γυναίκα.

- Πρώτον, θέλω κάθε πρωί μόλις ξυπνάω, να βρίσκω το καφεδάκι μου έτοιμο, ζεστό πάνω στο τραπέζι, το πιω δεν το πιω.

- Δεύτερον, θέλω κάθε μεσημέρι που θα γυρίζω από τη δουλειά να βρίσκω έτοιμο και ζεστό το φαϊ μου, το φάω δεν το φάω.

-Τρίτον, θέλω κάθε βράδυ που θα γυρίζω από το καφενείο να βρίσκω έτοιμες τις παντόφλες μου μπροστά στο καναπέ με τη τηλεόραση ανοιχτή, έρθω δεν έρθω.

- Εντάξει, λέει η γυναίκα, τους δέχομαι τους όρους σου. Εγώ μόνο έναν μικρό όρο βάζω. - Ωραία, λέει ο άνδρας, πες τον. - Το πήδημα αρχίζει κάθε βράδυ στις 23:00 έρθεις δεν έρθεις!…».