S.O.S ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΚΟΥΤΑΚΙΑ ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΩΝ!

Γατάκια μου καλημέρα...
Μερικές φορές διαβάζεις κάποια κομμάτια όπως αυτό στο giorgos-gioulis.spaces.live.com και πραγματικά δεν ξέρεις τι να πεις. Μένεις απλά με το στόμα ανοιχτό και την επόμενη φορά απλώς είσαι πιο προσεκτικός είτε ισχύει είτε όχι.
«Από το site του ΟΦΣΕ ('Ομιλος Φουσκωτών Σκαφών Ελλάδος) μεταφέρω την παρακάτω είδηση που νομίζω ότι αφορά όλους μας αλλά ιδίως τους νέους που συνηθίζουν να πίνουν τα αναψυκτικά ή τις μπύρες, φέρνοντας σε κατ' ευθείαν επαφή τα χείλη τους, με την επάνω επιφάνεια του αλουμινένιου κουτιού. 'Ισως θα έπρεπε να επαναληφθεί και σε άλλα Blogs μιά και πρόκειται για μια συνήθη, αλλά τόσο επικίνδυνη, τακτική! ΠΡΟΣΟΧΗ Μια γυναίκα πήγε με το σκάφος της για μια διήμερη εκδρομή. Πήρε μαζί της μερικά κουτάκια αναψυκτικών τα οποία και άφησε στο ψυγείο του σκάφους. Την δεύτερη ημέρα της εκδρομής την μετέφεραν επειγόντως στο νοσοκομείο απευθείας στην εντατική μονάδα. Πέθανε δύο ημέρες αργότερα.. Η αυτοψία έδειξε ότι πέθανε από Leptospirosis. Μετά από διάφορες εξετάσεις βρήκαν ότι τα κουτάκια των αναψυκτικών είχαν μολυνθεί από ούρα αρουραίων, ίχνη των οποίων βρέθηκαν αποξηραμένα στο στόμιο των κουτιών και τα οποία περιέχουν επικίνδυνα τοξικά και άλλες δηλητηριώδες ουσίες. Προφανώς η άτυχη γυναίκα δεν χρησιμοποίησε ποτήρι η καλαμάκι για να καταναλώσει το αναψυκτικό της, αλλά το ήπιε
απευθείας από το κουτί.
Τα κουτιά των αναψυκτικών συνήθως αποθηκεύονται σε αποθήκες και στη συνέχεια μεταφέρονται με φορτηγά στα σημεία πώλησης όπου και τοποθετούνται στα ψυγεία ή ράφια καταστημάτων, χωρίς ασφαλώς να πλένονται. Μελέτες της NYCU, έδειξε ότι η επιφάνεια των κουτιών αυτών, είναι πιο μολυσμένα και από δημόσιες τουαλέτες, γεμάτο από μικρόβια και βακτηρίδια.
ΠΡΟΣΟΧΗ: λοιπόν, πλένετε καλά τα κουτάκια των αναψυκτικών πριν τα βάλετε στο στόμα σας και ίσως έτσι προλάβετε άλλα θανατηφόρα επεισόδια».

ΚΟΥΙΖΑΚΙ: Άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη. Ποιος θα πάει πρώτος Χίο και ποιος Μυτιλήνη όμως;

H αλήθεια βρίσκεται στου clash, γκέγκε;

Γατάκια μου καλημέρα...
Δεν τα είπαμε χθες καθώς θα γνωρίζετε πλέον πως τις Δευτέρες έχουμε αποφασίσει να αφήνουμε τα ποντίκια να χορεύουν κι αυτά, μία μέρα την εβδομάδα. Είπαμε λοιπόν να το ρίξουμε και λίγο έξω. Όχι όλοι, αφού κάποια από τα γατιά μας εδώ ξεχύθηκαν στα γήπεδα για να σας μεταφέρουν όλο το παρασκήνιο από τους αγώνες της Σούπερ Λίγκα που ξεκίνησε μετά από αρκετό καιρό διακοπής. Εγώ πάντως την είδα κουλτούρα και έκανα μια βόλτα στους τρεις κινηματογράφους που φιλοξένησαν και θα φιλοξενούν μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου τις «νύχτες πρεμιέρες». Κορυφαίες ταινίες για όλα τα γούστα αλλά και ντοκιμαντέρ όπως αυτό του «Εξάντα» και της «Εμπόλεμης ζώνης» που δεν θα τις δείτε στις αίθουσες ούτε στα καταστήματα που νοικιάζουν ταινίες. Περισσότερα μπορείτε να δείτε στο http://www.aiff.gr/. Εγώ λέω να σταθώ στην ταινία που είναι αφιερωμένη στη ζωή του Joe Strummer των clash μεταφέροντας σας το κομμάτι που διάβασα στο fantasmenios.blogspot.com και που ξέρω πως θ’ αρέσει πολύ στο φίλο και γάτο πάνω απ’ όλα Διονυσάκη!!! Η ταινία τα σπάει και ο φίλος έγραψε: «Ακραία μουσικά φαινόμενα στις νύχτες πρεμιέρας για τον fantasmenio: από την ιστορία του Mel Cheren, της west end records και της disco dance μουσικής στην ιστορία του Joe Strummer των clash και της punk rock μουσικής. Με τις ευλογίες του Joe που πάντα έλεγε πως το σημαντικό είναι να διευρύνεις συνεχώς τους μουσικούς ορίζοντες, να ψάχνεις καλές μουσικές. Εξαιρετικές και οι δυο ταινίες, από αυτές που κάθε μουσικόφιλος οφείλει να δει κάποτε. Το ντέρτι όμως θέλει κιθάρα, έτσι εδώ και δυο μέρες ο fantasmenios ακούει μόνο Clash. Ενα αγαπημένο τραγούδι το police on my back σε εκτέλεση από Asian Dub Fountation & Zebra από το cd tribute του Uncut. Είναι τόσο καλό που εύχεσαι να σε κυνηγά η αστυνομία!».

ΚΟΥΙΖΑΚΙ: Τη σήμερον ημέρα τι χρειάζεται κανείς για να αλλάξει όνομα;

Έμαθες τελικά οι βροχές τι σημαίνουν;

Γατάκια μου καλημέρα...
Μόλις άνοιξα τα μάτια μου και άρχισα τη βόλτα στο διαδύκτιο έπεσα πάνω στο συγκεκριμένο blog, hxosplagiosmonos.blogspot.com. Βρήκα το συγκεκριμένο κομμάτι πολύ δυνατό και μιας και ο καιρός χαλάει, το βρήκα και πολύ επίκαιρο. Το διάβασα αρκετές φορές και κάθε φορά που το έκανα ένιωθα πως το καταλάβαινα ακόμα καλύτερα. Μπορεί να έχετε αντίθετη άποψη, αλλά εγώ το βρήκα εξαιρετικά καλό. Αν πάντως σας κουράσει η πρώτη φορά που το διαβάσετε ή το δείτε πολύ ρομαντικό ξαναδιαβάστε το και θα καταλάβετε τι θέλει πραγματικά να πει ο... ποιητής.
«Αφήνεις τη φωνή σου στην βροχή, έλεγες τα λόγια ταξιδεύουν μαζί της. Ίσως βρέχει απ’ το πρωί. Λέω ίσως, γιατί από πάντα έφευγαν μακριά τα λόγια σου, για τούτο υποψιάζομαι πως μπορεί να βρέχει από πάντα. Είναι τόσο παράξενες καμιά φορά οι βροχές! Είναι τόσο δυνατές και μεγάλες που μόνο δύο μάτια αγαπημένα μπορεί να τις δουν κ’ ίσως πάλι μήτε κι εκείνα. Στάθηκες στην άκρη του παραθύρου, ακούμπησες στο περβάζι. Έχεις δει ποτέ πουλί που ετοιμάζεται ν’ ανοίξει τα φτερά του και να χαθεί; Του μοιάζεις, θα δώσεις μια δυνατή και λίγο μετά θα βρίσκεσαι ψηλά και μακριά σαν όμορφο αλλά μακρινό άστρο. Κι ας βρέχει. Ίσως έτσι πέσει λίγο από το χρυσό σου στην ψυχή μου. Έχεις δει ψυχές λουσμένες από φως χρυσό; Μοιάζουν δαχτυλίδια μικρά φωτισμένα στην βιτρίνα κοσμηματοπωλείου. Μόνο που εσύ δε θα ‘σαι εκεί να την κοιτάξεις. Έχεις δει κοσμηματοπωλεία από καιρό κλειστά, με σκόνη πολύ στο τζάμι της βιτρίνας; Δείχνουν τόσο έρημα, σα σπίτια που οι νοικάρηδες τους έμειναν για καιρό μακριά τους. Αλήθεια, τόσον καιρό ταξιδεύεις με την βροχή. Έμαθες τελικά οι βροχές τι σημαίνουν;».

ΚΟΥΙΖΑΚΙ: Τώρα που έρχονται... μπόρες στο ΠΑΣΟΚ ποιοι είναι αυτοί που ακόμα δεν έχουν βρει ομπρέλα για να... κρυφτούν;

«Φοβού τους Αιγόκερους και τον πληθωρικό εαυτό τους φέροντας!»

Γατάκια μου καλημέρα... Φαντάζομαι θα πήρατε γραμμή τι έγινε προχθές έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ. Ναι, καλά καταλάβατε, στην επίθεση που δέχτηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος αναφέρομαι και συγκεκριμένα στη ρήψη του καφέ από έναν... άγνωστο, που όπως αποδείχτηκε μόνο άγνωστος δεν ήταν. Έτυχε να περνάω από κει και το είδα με τα μάτια μου. Πραγματικά γελάω πολύ με τέτοια σκηνικά. Εδώ ο κόσμος καίγεται και εμείς ασχολούμαστε με τον καφέ που πέταξε κάποιος στον μελλοντικό αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Λέμε τώρα... Δείτε τώρα και μια άλλη άποψη όπως τη διαβάσαμε στο manolisvardis.wordpress.com.«Μπορεί τον καφεδάκο να τον έριξε ένας γραφικός κι αλαφροΐσκιωτοςκαι ταυτόχρονα ΑΜΕΑ (το γράφω αυτό, διότι ψοφάνε να διαβάζουν αυτήν την λέξη οι φανατικοί αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου) συνταξιούχος… …αλλά βοήθησε κατά πολύ στο να βγουν στην δημοσιότητα μύχια στοιχεία του χαρακτήρα του Μπέννυ, που επιμελώς τόσα χρόνια ήσαν κρυμμένα πίσω από τον καθωσπρεπισμό και την political correct σοβαροφάνεια των διαφόρων τηλεοπτικών πάνελ κι έντυπων ΜΜΕ που του΄χουν φουσκώσει το αδηφάγα τεράστιο κι ασυγκράτητο ”εγώ” του.Όπως ο Παρασκευαΐδης, όπως ο macmanus, όπως κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος ο ίδιος, σαν γνήσιοι και κλασσικοί εκπρόσωποι του Αιγόκερω που΄ναι, δεν μπορούν να τιθασεύσουν με τίποτα την αρχομανία, την υπέρμετρη φιλοδοξία και την αλαζονεία του “υπερ-εγώ” τους!«Φοβού τους Αιγόκερους και τον πληθωρικό εαυτό τους φέροντας!» [Αρχαία παροιμία της Μεσοποταμίας]Αυτός ο “ριγμένος” καφές μπορεί ν’αποδειχθεί και πολύ πικρός και “της παρηγοριάς” στο φινάλε! Προτείνω στον επόμενο ή στην επόμενη [μην ξεχνάμε και την Αθηνά Θήνη…] που θα θελήσει να επαναλάβει το ίδιο εγχείρημα να το συνοδεύσει αυτή την φορά με κονιακάκι και παξιμαδάκια!».

KOYIZAKI με απάντηση: Πως θα στείλει η κυβέρνηση την Ολυμπιακή Φλόγα στο Πεκίνο;-Από δέντρο σε δέντρο!!!

«Ζητάμε να μας υιοθετήσετε πριν πάρουμε των ομματίων μας»

Γατάκια μου καλημέρα... Δεν ξέρω οι πολιτικοί τι έκαναν. Δεν ξέρω εσείς τι κάνατε, αλλά εγώ προσωπικά έχω το μυαλό μου συνέχεια εκεί κάτω στα καμένα. Τα δύσκολα γι’ αυτούς τους ανθρώπους που έχασαν τα πάντα από τη φωτιά και την ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού ακόμα δεν ήρθαν. Για να δούμε λοιπόν τι θα κάνει η Νέα Κυβέρνηση. Προσωπικά σας υπόσχομαι πως δεν υπάρχει περίπτωση να δω κομμάτι σχετικά με τα καμένα και να μην το δημοσιεύσω, όπως αυτό που βρήκα στο athens-press.blogspot.com. «Ένα χωριό της Ηλείας ΓΟΥΜΕΡΟ στο Δήμο Ωλένης έχει 1050 κάτοικους υψηλότερο υψόμετρο 650 μ. έχει 30% παιδία 30% νέους και30% γέρους έχει 30,000 έκταση ασχολούμαστε με τη Γεωργία, Κτηνοτροφία και την εκρητύνευση από τα πεύκα. Η φωτιά της 25/08/2007 δεν άφησε μέρος που θα μπορούσε κάποιος να βρει ένα δένδρο για ίσκιο οι κάτοικοι είναι σε απόγνωση. Όσοι βρίσκουν πωλούν τα ζώα τους γιατί θα πεθάνουν από έλλειψη τροφής τα ελαιόδεντρα μας με μια παραγωγή άριστης ποιότητας ελαιόλαδου κάηκαν. Αυτός ο απέραντος μαύρος νεκρός ο τόπος μας μόνο δάκρυα μας δίνει. Απέχουμε από τον Πύργο την πρωτεύουσα σχεδόν μια ώρα. Η όποια βοήθεια δεν έχει ακόμη φτάσει. Είναι άλλοι πιο μπροστά.ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΤΕ ΠΡΙΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΩΝ ΟΜΜΑΤΙΩΝ ΜΑΣ.ΑΠΟ ΕΔΩ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΗΔΕΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗ.Ζητάμε ταπεινά συγνώμη αν σας ενοχλήσαμε αν όχι να στείλουμε φωτογραφικό υλικό να μας δείτε και αν υπάρχει κάποιο φως δώστε μας το στίγμα. Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΟΥΜΕΡΙΩΤΩΝ. ”Νέα Ηλείας"». Όχι απλά δεν ενοχλείτε αλλά εσείς μας δίνετε δύναμη για να παλέψουμε σ’ αυτό το μάταιο κόσμο. Είστε πραγματικοί ήρωες. Κουράγιο, υπομονή και παλέψτε με νύχια και με δόντια για τον τόπο σας...

ΚΟΥΙΖΑΚΙ: Έμεινε εκτός κυβέρνησης... Μόνος αλλά όρθιος... Ποιος είναι;

Η δύναμη της βλακείας

Γατάκια μου καλημέρα.

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι επίκαιρο, αλλά το είχα διαβάσει παλιότερα στο naftilos.blogspot.com. Εξαιρετικό κομμάτι του Δ. Δημητρακου*
«Είναι η βλακεία συστηματική άρνηση χρήσης της σκέψης ή απλή αδυναμία της τελευταίας; Εκείνο, ασφαλώς, που δικαιολογεί την εναντίωση στη βλακεία και τις συνέπειές της στη ζωή μας, είναι η εκούσια και όχι η φυσική βλακεία, εκείνη για την οποία υπεύθυνοι είμαστε εμείς και όχι η φύση.
Στο κάτω της γραφής, ο φυσικός βλαξ δεν αποτελεί κοινωνική απειλή. Απειλή αποτελεί η μαζική παρουσία της βλακείας, αυτό που ο Ευάγγελος Λεμπέσης ονομάζει «βλακοκρατία» στο κλασικό περί βλακών δοκίμιο του (1941). Απειλή αποτελεί η βλακεία που συνδέεται με τη συλλογική απόρριψη της πνευματικής προσπάθειας, η βλακεία που εμπεριέχει η χρήση της γλώσσας στη διαφήμιση και γενικότερα στη μαζική επικοινωνία, η καταφυγή στην μπουρδολογία και το τερατώδες ψεύδος στην πολιτική.
Μ’ άλλα λόγια, επικίνδυνος και αποκρουστικός δεν είναι ο φυσικός βλαξ, αλλά ο απόστολος της ενισχυμένης βλακείας -της, κατά κάποιο τρόπο, «θεσμικής» βλακείας. Από ένα σημείο κι έπειτα αυτή μετατρέπεται σε ανεξέλεγκτη καταπιεστική δύναμη.
Οι μορφές αυτής της βλακείας είναι γνώριμες. Είναι η απαξίωση της ποιότητας στη διανοητική παραγωγή και η αποθέωση του κυνισμού στο όνομα μιας κουτοπόνηρης αντίληψης της πολιτικής ή της επαγγελματικής αποτελεσματικότητας.
Είναι η κοντόφθαλμη μέριμνα του σημερινού εις βάρος του αυριανού. Είναι η αυτο-επαινούμενη απουσία οποιασδήποτε διανοητικής ενδοχώρας. Είναι η αντικατάσταση της επίπονης αναλυτικής προσπάθειας στην επιστήμη με τη ρητορική φιοριτούρα ή την πολιτική συνθηματολογία και το ηθικολογικό κλισέ. Είναι η παρουσίαση δειγμάτων παχυλής αμάθειας ως «γνώσης» σε κάποιο εξειδικευμένο πεδίο. Είναι, επίσης, η επίδειξη βιρτουόζικης ικανότητας στην άρνηση συζήτησης επί της ουσίας σε πολιτικές αναμετρήσεις από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Η αποδοχή από το ευρύ κοινό μιας τέτοιας ικανότητας ως δείγμα ευφυΐας ενός πολιτικού, αποτελούν θλιβερά και ακαταμάχητα τεκμήρια επικράτησης αυτής της ενισχυμένης βλακείας στην κοινωνία.
Αυτή η κατάσταση, μας επαναφέρει στους φυσικούς βλάκες, οι οποίοι λειτουργούν άνετα και συχνά με αφελές θράσος στο έδαφος που έχει προετοιμασθεί καταλλήλως γι’ αυτούς από τη δύναμη της θεσμικής βλακείας. Οι τελευταίοι μπορούν, από θέσεως πολιτικής ή μιντιατικής ισχύος -και με την αυταπάτη επάρκειας που διαθέτουν- να παρουσιάζουν την εικασία ως βεβαιότητα, το φληνάφημα ως επιχείρημα και την πλάνη ως αλήθεια. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει περίπτωση να μην αφαιρέσουν κάτι από το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης κάθε φορά που παίρνουν το λόγο. Αυτοί είναι οι πλέον χειροκροτούμενοι στην πολιτική μας σκηνή. Η παρουσία τους αποτελεί τεκμήριο και μέτρο της τεράστιας δύναμης της βλακείας στην ελληνική κοινωνία».

* Ο κ. Δημήτρης Δημητράκος είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

KOYIZAKI: Ποιος δεν θα κάνει παρέλαση; Ο Γιωργάκης ή ο Τάκης;

«Αν δεν είχα κι εσένα τι θα ήμουν στη γη;»

Γατάκια μου καλημέρα…
Επιστρέψαμε στη βάση μας και θα το διαπιστώσετε καλά τις επόμενες ημέρες. Αφήνω στην άκρη τις εκλογές, γιατί πολύ ασχοληθήκαμε και λέω να σας μεταφέρω κάτι άσχετο με το κλίμα των ημερών αλλά εξίσου δυνατό, όπως το βρήκα στο korfiatis.blogspot.com. Για δείτε:
«Όταν ήμουν 14 χρονών, ήλπιζα ότι μια μέρα θα βρω ένα κορίτσι.Όταν έγινα 16 βρήκα ένα κορίτσι, αλλά δεν είχε καθόλου πάθος, κι έτσι αποφάσισα ότι χρειάζομαι ένα κορίτσι με πάθος για ζωή.Στο κολέγιο έβγαινα ραντεβού με ένα παθιάρικο κορίτσι, αλλά παραήταν συναισθηματική. Όλα μαζί της ήταν μία κατάσταση εκρηκτική .Ήταν μελοδραματική, έκλαιγε όλη μέρα και με απειλούσε με αυτοκτονίες. Έτσι αποφάσισα ότι χρειάζομαι ένα κορίτσι με συναισθηματική σταθερότητα.Όταν έγινα 25 βρήκα ένα πολύ σταθερό κορίτσι, αλλά ήταν βαρετή. Ήταν απόλυτα προβλέψιμη και δεν την ενθουσίαζε τίποτα.Η ζωή μου μαζί της ήταν τόσο ανιαρή που αποφάσισα ότι χρειάζομαι ένα κορίτσι γεμάτο με ενθουσιασμό για ζωή.Όταν έγινα 28 βρήκα ένα ενθουσιώδες κορίτσι, αλλά δεν μπορούσα να παρακολουθήσω τους ρυθμούς της. Έτρεχε από το ένα πράγμα στο άλλο, ποτέ δεν καθόταν στα αυγά της. Λειτουργούσε παρορμητικά και με έκανε τόσο ευτυχισμένο όσο και δυστυχή. Αρχικά ήταν πολύ ενθουσιώδης, αλλά αλλού την έχανες κι αλλού την έβρισκες. Έτσι αποφάσισα να βρω ένα κορίτσι με πιο εφικτούς στόχους στη ζωή του. Όταν έφτασα τα τριάντα, βρήκα ένα έξυπνο και φιλόδοξο κορίτσι με τα δυο της πόδια να πατάνε γερά στη γη και… την παντρεύτηκα. Ήταν τόσο φιλόδοξη που με χώρισε και πήρε ό,τι είχα και δεν είχα...Τώρα είμαι πιο ώριμος και πιο σοφός, και ψάχνω για μια ξανθιά με μεγάλα βυζιά».

ΚΟΥΙΖΑΚΙ: Το θέμα είναι, πόσο βάρος αντέχει ένα ποδήλατο ή μήπως πόσο βαρύς είναι ο αναβάτης;

ΕΠΙΣΤΡΕΨΑΜΕ!!!

Μετά από αρκετές ημέρες απουσίας η αγριόγατα του διαδυτκίου επέστρεψε και έπιασε δουλειά. Από αύριο λοιπόν θα τα λέμε και πάλι μέσω διαδυκτίου και πιστέψτε με έχουμε να πούμε πολλά και πολύ πιο καυστικά σε σχέση με το πως σας είχαμε συνηθίσει!!! Άντε από αύριο και πάλι μαζί. Και φυσικά μην ξεχνάτε να μας στέλνετε τα δικά σας e-mail σχόλια στο agriogata2007@gmail.com