Υπάρχει ακόμα μουσική σε πείσμα των... σκουπιδιών

Γατάκια μου, καλημέρα…

Η αλήθεια είναι πως έχω… αηδιάσει με τα μουσικά… σκουπίδια που κυκλοφορούν γύρω μου και ήθελα πολύ να γράψω ένα σχετικό κομμάτι. Βρήκα όμως κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον στο akanthoss.blogspot.com που με καλύπτει απόλυτα και αξίζει αν μπορείτε να το παρακολουθήσετε…
«Διεθνής Συνάντηση Πολυφωνικού Τραγουδιού 27 Ιουλίου-12 Αυγούστου 2007. Μπορεί στις πίστες της παραλίας να ξοδεύονται εκατομμύρια, μπορεί τα media να τρελαίνονται για μια δήλωση της Άντζελας, Η ΜΟΥΣΙΚΗ όμως τραβάει τον δρόμο της, μέσα απ’ τη… δωρική φωνή της κυρα-Φρόσως και πολλών άλλων λαϊκών τραγουδιστών εδώ και αιώνες. Δεν θα τους δείτε στα media, γιατί αυτοί ξέρουν την αρχαία τέχνη της μουσικής, τραγουδάνε, δεν κρώζουν!!!!!! Η 9η Διεθνής Συνάντηση Πολυφωνικού Τραγουδιού ξεκινά το ταξίδι της. Ένα ταξίδι από την καρδιά των Βαλκανίων στην καρδιά της Μεσογείου, με την καρδιά πάντα στην πολύφωνη Άπειρο Ήπειρο. Από τη Φιλιππούπολη στη Βουλγαρία ως την Pianna της Σικελίας, διατρέχοντας όλη την παραμεθόρια Μακεδονία και Ήπειρο, την "απέκει" Ήπειρο, τη Νότια Αλβανία, τη Grecia Salentina, την Καλαβρία. Ταξιδεύοντας σε τέσσερις χώρες, διαβαίνοντας δώδεκα φορές σύνορα, συνταξιδεύοντας με τριανταεπτά πολυφωνικούς ομίλους από επτά χώρες. Ένα ταξίδι 19 ημερών το φετινό μακρύ ταξίδι των φωνών που, χρόνο το χρόνο, μεγαλώνει, ανανεώνοντας τους προορισμούς του, πληθαίνοντας με νέους συνταξιδιώτες, εμπλουτίζοντας το ίδιο το ταξίδι. Ένα πολύτροπο, πολύγλωσσο Πολυφωνικό Καραβάνι. Με συναυλίες, σεμινάρια, συλλογικές καταγραφές, προβολές, παρουσιάσεις, δρώμενα, περιήγηση και μια ελεύθερη περιοδεύουσα κατασκήνωση. Και όλα αυτά σε πηγές και όχθες ποταμών, σε όχθες λιμνών, φαράγγια και ξέφωτα δασών, ξεχασμένα μοναστήρια και εγκαταλειμμένα χωριά, πετρόκτιστες πλατείες και πανέμορφα αλώνια. Σε μια άλλη Ελλάδα, μια άγνωρη και αποκαλυπτική Ήπειρο, εκεί όπου πάλλεται ο σφυγμός του λαϊκού πολιτισμού».


ΚΟΥΙΖάκι: Και επανέρχομαι… Αλήθεια τι προσόντα χρειάζεται να έχει νέος-α δικηγόρος για να προσληφθεί με πάγια αντιμισθία σε γνωστή μεγάλη τράπεζα της Ελλάδος (δημόσιος τομέας);

................................................

xalkidiki business plan

Τη Χαλκιδική λέω να επισκεφτώ σε λίγες ημέρες που θα πάρω άδεια και μια και αναφέρθηκα σ’ αυτό το εκπληκτικό μέρος, για δείτε τι γράφει ο φίλος –η στο billiz.blogspot.com.
«Έκανα τις βολτούλες μου στη Χαλκιδική έτοιμος να δω καταπράσινη όλη την καμένη περιοχή με μικρά δεντράκια και αναχώματα, αφού συνέχεια ακούω για το πετυχημένο σχέδιο της Χαλκιδικής. Μέγα λάθος. Δεν έχει γίνει τπτ απολύτως τπτ... ακόμη και ο δρόμος χειρότερος είναι... άμα λοιπόν φετινοί καμένοι από τις πυρκαγιές ακούτε για μοντέλο Χαλκιδικής... τρέξτε μακριάααα. Φύγετε, μετανάστες... Άμα πάλι έχετε οικοπεδάκια στα καμένα περιμένετε επισκέψεις από εργολάβους με ferrari! (δεν έχω τπτ με τις ferrari, με τους εργολάβους έχω!)».

.................................................
Σώστε τα γατάκια

Μια φορά και έναν καιρό μια πανέμορφη πριγκίπισσα ήρθε να μείνει στο παλάτι μας. Ήταν από τη Χώρα της Θάλασσας. Έμενε στον τεράστιο κήπο μας. H Paffy, η πριγκίπισσα, έκανε πολλούς φίλους εδώ στην Πόλη, φίλους που την επισκέπτονταν καθημερινά στον Κήπο μας. Ήταν ωραίος αυτός ο κήπος, γεμάτος λουλούδια, μικρά δεντράκια, τριανταφυλλιές και πού και πού μανιτάρια. Είχε και παλιά έπιπλα και αγάλματα. Ωραίος χώρος για να παίζει κανείς! Σιγά-σιγά οι φίλοι της πλήθαιναν. Και όσο αυτοί πλήθαιναν τόσο οι κακές μάγισσες που ζούσαν δίπλα στο μεγάλο παλάτι πρασίνιζαν από την κακία και τον φθόνο. Άρχισαν τις παρατηρήσεις ότι κάνουν θόρυβο και στην συνέχεια τις απειλές... Απειλούσαν με κακόβουλα μαντζούνια και φίλτρα σατανικά που σκορπούν τον θάνατο. Σώστε αυτά τα πανέμορφα γατάκια! Βρείτε τους μια οικογένεια! Παρακαλώ επικοινωνήστε στο cutpary@hotmail.com. Στο blackwidow-tarantoula.blogspot.com μπορείτε να δείτε για τι γλυκά πλασματάκια μιλάμε.

..........................................................

Σας έχει τύχει ποτέ στην προσπάθεια σας να πετύχετε κάτι, το μόνο που καταφέρατε είναι να ξεφτιλιστείτε; Πιστεύω πως ναι. Καλά, αυτό δεν σημαίνει πως χάθηκε και ο κόσμος. Συμβαίνουν κι αυτά, που λέει κι ένα γατάκι εδώ στην παρέα μας. Δείτε λοιπόν τι έπαθε η φίλη μας από το sakafiora.wordpress.com.
«Γιορτάζει ένας φίλος. Του έχουμε αγοράσει μια καταπληκτική μπανάνα (τσαντάκι) μέσης Τίμπερλαντ και πηγαίνουμε να του ευχηθούμε.
Ξάφνου μάς έρχεται η πολύ καλή ιδέα (το παραδέχομαι) να του βάλουμε μέσα μια πραγματική μπανάνα για έκπληξη.
Να ανοίξει το φερμουάρ και να δει μια μπανάνα. Από τη θεωρία η πράξη απέχει λίγο ως προς το να βρεις απογευματιάτικα ανοιχτό ή, έστω, διανυκτερεύουν μανάβικο.
Γυρίζοντας στους δρόμους, πετυχαίνουμε ένα ανοιχτό (συνωμότησαν τ’ άστρα), μπαίνω μέσα αλαφιασμένη και ανακοινώνω στον μανάβη “Καλησπέρα, θέλω μια μπανάνα”. Αυτό από μόνο του είναι μια αθώα δήλωση.
Όταν όμως πιάσει ο μανάβης το τσαμπί και πάει να σου κόψει μια μπανάνα τεράστια που ό,τι και να κάνεις δε χωράει μέσα στο τσαντάκι, τότε τι άλλο μπορείς να πεις εκτός από “αχ, όχι, όχι αυτή, μια πιο μικρή θέλω”.
Τώρα ελάτε στη θέση του μανάβη και δείτε μία πελάτισσα να μπαίνει τρέχοντας στο μαγαζί, να ζητάει μια μπανάνα και, μόλις πάς να της προσφέρεις τη μεγαλύτερη μπανάνα του τσαμπιού για μεγαλύτερη ευχαρίστηση, να σου ζητάει μικρότερη!
Είμαι σίγουρη ότι, έπειτα από τόσα χρόνια, ακόμα θα το λέει!».
Και συμπληρώνω εγώ. Τελικά, μετράει πολύ το μέγεθος…